سابقه و هدف: با توجه به وجود شبهات مختلف در زمینه فراوانی ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در افرادی که به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند، این طرح با هدف مقایسه فراوانی، عوامل خطرزا و علایم و نشانه های بالینی و پاراکلینیک بیمارانی که به دلیل مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند بین افرادی که دارای هلیکوباکترپیلوری هستند و افرادی که فاقد این عفونت هستند، در بیمارستانهای امام حسین (ع)، رسالت و خاتم الانبیا انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی 256 نفر که به دلیل خونریزی گوارشی و به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروییدی به بیمارستانهای امام حسین، رسالت و خاتم الانبیا مراجعه کردند و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند، انتخاب شدند. تشخیص ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران توسط انجام تست اوره آز، بعد از انجام اندوسکوپی و بیوپسی داده شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 10.9±55.3 سال بود. در جمعیت مورد بررسی 94 نفر (36.7%) مرد و 162 نفر (63.3%) زن بودند. در این بین، در 190 نفر (74.2%) تست اوره آز مثبت و در 66 نفر (25.8%) تست اوره آز منفی گزارش شد، که این رقم بیانگر تفاوت معنی دار بین دو گروه می باشد (P<0.05). جنس مونث، مصرف سیگار و مصرف الکل در افراد دارای اوره آز مثبت به طور معنی داری بیش از دیگر افراد بود .نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری شانس خونریزیهای متعاقب مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی را بالا می برد .

ظهور مقاومت دارویی، شکست درمانی و توسعه عفونت های سودوموناس آئروژینوزا در درجه اول به تشکیل بیوفیلم و عوامل حدت وابسته به سیستم سنجش حد نصاب نسبت داده می شود. پتانسیل ضد میکروبی برخی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است. در اینجا، یک تجزیه و تحلیل داکینگ برای بررسی برهمکنش میان هفت داروی ضد التهاب غیر استروئیدی و پروتئین های سیستم Las انجام شد. در ابتدا، ساختار سه بعدی NSAID های منتخب (دیکلوفناک سدیم، ایبوپروفن، کتوپروفن، مفنامیک اسید، ملوکسیکام، ناپروکسن و تنوکسیکام) و لیگاند طبیعی LasR (3-oxo-C12-HSL) از پایگاه داده PubChem دریافت شد. همچنین ساختارهای کریستالی LasI Synthase و پروتئین فعال کننده رونویسی LasR از بانک داده پروتئین به دست آمد. سپس، تجزیه و تحلیل اتصال مولکولی با استفاده از نرم افزار AutoDock Vina برای بررسی توانایی NSAID های انتخاب شده برای مهار گیرنده LasI/LasR مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس یافته های ما، اکثر NSAID های انتخاب شده برهمکنش های مطلوبی با پروتئین های LasI/R نشان دادند. علاوه بر این، کتوپروفن قوی ترین برهمکنش ها را با هر دو پروتئین نشان داد. به طور خلاصه، این کار نشان می دهد که NSAID ها، به ویژه کتوپروفن و ناپروکسن، پتانسیل امیدوارکننده ای به عنوان کاندید برای تحقیقات بیشتر آزمایشگاهی و درون تنی برای مهار مدارهای کروم سنسینگ در سودوموناس آئروژینوزا را دارند.

داروهای ضد التهابی غیراستروییدی با اثر روی سنتز پروستاگلاندین ها می توانند باعث بروز عوارض گوارشی جدی و خطرناک شوند. بنابراین لازم است افراد پرخطر برای پیشگیری از بروز این عوارض در صورت مصرف این داروها؛ درمان پیشگیرانه دریافت کنند که داروی انتخابی امپرازول است. در صورتیکه بیمار در طول استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAID) مبتلا به زخم دوازدهه یا معده شود. باید این دارو قطع کند و درمان شود. در غیر این صورت باید درمان نگهدارنده و ترجیحاً امپرازول دریافت کند در مورد ارتباط هلیکوباکترپیلوری و زخم ناشی از NSAID هنوز بحث بسیار وجود دارد و نیاز به تحقیقات بیشتری است.

سابقه و هدف سپسیس پاسخ سیستمیک بدن به عفونت شدید و یکی از عوامل مرگ و میر در بخش های مراقبت های ویژه می باشد. با توجه به اهمیت سپسیس، در این مطالعه، تاثیر سه داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (آسپرین، ایندومتاسین و سلکوکسیب) بر بیومارکر التهابی میلوپراکسیداز[1] (MPO) در بافت کبد و ریه رت ها مورد بررسی قرار می گیرد. مواد و روش ها در این تحقیق که به روش تجربی انجام شد حیوانات به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه لاپراتومی (LAP)، گروه CLP[2]، گروه های تیمار: جراحیCLP و بلافاصله تیمار رت ها با داروهای آسپرین، سلکوکسیب و ایندومتاسینmg/kg b. w)2) به صورت خوراکی روزی یکبار 48 ساعت بعد از CLP و تیمار، رت ها کشته شدند و بافت های کبد و ریه آنها جداسازی و به منظور بررسی بیان ژن MPO، از تکنیک Real-Time PCRاستفاده گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و تستANOVA one-way و آزمون تکمیلی LSD تعیین گردید. 05/0>P از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها میزان بیان ژن MPO در بافت ریه و کبد گروه LAP نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت(05/0>P). میزان بیان ژن MPOدر بافت ریه و کبد گروه CLP نسبت به گروه LAP افزایش چشمگیری داشته است. درحالی که در گروه های تیمار، به طور قابل ملاحظه ای کاهش میزان بیان ژن مشاهده گردید(05/0>P). اگرچه هر سه دارو اثر مثبت بر روی کاهش بیان ژن داشتند(سلکوکسیب> ایندومتاسین> آسپرین) اما در بافت ریه، سلکوکسیب بیشترین و آسپرین کمترین اثر را بر روی کاهش بیان ژن MPO و در بافت کبد، آسپرین بیشترین و سلکوکسیب کمترین اثر را بر روی کاهش بیان ژن داشتند. نتیجه گیری به نظر می رسد که تیمار حیوانات با داروهای آسپرین، سلکوکسیب و ایندومتاسین منجر به مهار افزایش بیان ژن میلوپراکسیداز و در نتیجه باعث کاهش آسیب های بافت کبد و ریه ناشی از سپسیس شده است.

مقدمه: دندان پزشکان از مسکن ها برای کنترل درد استفاده می کنند. هدف از این تحقیق بررسی عملکرد دندان پزشکان شهر اصفهان در تجویز مسکن ها بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بود. یک پرسش نامه استاندارد تهیه گردید و اعتبار آن سنجیده شد. تعداد 253 نفر از دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان شرکت کننده در دوره های بازآموزی به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به سوالات پرسش نامه جواب دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و روش chi-square در سطح معنی دار 0.05 بررسی گردید.یافته ها: رایج ترین مسکن تجویز شده ژلوفن 400 بود. 47.8% از دندان پزشکان داروی مسکن را به صورت «در صورت نیاز» تجویز کردند. در مقابله با درد شدید 58.5% از دندان پزشکان از تجویز ترکیبی مسکن ها بهره گرفتند. همچنین بیشترین داروی مسکن تجویز شده در هنگام درد شدید دگزامتازون بود. 48.6% از دندان پزشکان از پیش دارو استفاده کردند. تفاوت آماری قابل ملاحظه ای بین دندان پزشکان با سابقه کار کلینیکی کمتر از ده سال و بیشتر از ده سال از لحاظ شیوه تجویز مسکن دیده شد (0.010=p value).نتیجه گیری: به روز رسانی اطلاعات مربوط به داروهای مسکن در دوره های بازآموزی لازم به نظر می رسد. با توجه به انجام مطالعه در سطح شهر اصفهان، انجام مطالعه در سطح کشور توصیه می گردد.

زمینه و هدف: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، یک گروه خوددرمانی گسترده بین اقشار مختلا جوامع از جمله دانشجویان هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان مصرف خودسرانه داروهای ضدالتهاب غیراسترو، یدی در دانشجویان دانشگاه های شهر خلخال در سال 1992 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که با استفاده از رون نمونه گیری مرحله ای تصادیی شده بر 400 دانشجوی مشلول به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی، آزاد و پیام نور شهر خلخال صورت گرفت. داده ها از طریق یرم اطلاعات یردی و پرسشنامه مصرف خودسرانه دارو، جمع آوری شد و با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر) و در سطح معنیداری 005/0

مقدمه: سندرم نکرولیز اپیدرمی توکسیک یکی از شدیدترین واکنش های پوستی و مخاطی می باشد که عمدتاً در واکنش به داروهایی مانندNSAID ها ایجاد می شود و در 20 تا 50 درصد موارد می تواند منجر به مرگ شود. معرفی بیمار: بیمار آقای 41 ساله ای است که با سابقه دریافت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و با ضایعات ماکولوپاپولر در بیمارستان کوثر شهر سنندج بستری می شود. بیمار تحت اقدامات درمانی مختلف قرار گرفته و بعد از حدود چهارده روز با حال عمومی خوب ترخیص می شود. نتیجه گیری: مهمترین رکن در درمان این بیماری، یافتن علت اصلی و قطع عوامل دارویی عامل واکنش می-باشد. مداخلات درمانی شبیه بیماران دچار سوختگی می باشد.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.